گنجینه شعر و ادبیات

شمارهٔ ۱: ابر می بارد و من می شوم از یار جدا

شمارهٔ ۲: صد هزاران آفرین جان آفرین پاک را

شمارهٔ ۳: مرا در دیست اندر دل که درمان نیستش یارا

شمارهٔ ۴: گه از می تلخ می کن آن دو لعل شکرافشان را

شمارهٔ ۵: زمانه شکل دگر گشت و رفت آن مهربانیها

شمارهٔ ۶: بیم است که سودایت دیوانه کند ما را

شمارهٔ ۷: آن طره به روی مه بنهاد سر خود را

شمارهٔ ۸: چنانی در نظر نظارگان را

شمارهٔ ۹: صبا نو کرد باغ و بوستان را

شمارهٔ ۱۰: گل من سبزه زاری کرد پیدا

شمارهٔ ۱۱: چو بگشایی لب شکر شکن را

شمارهٔ ۱۲: درآمد در دل آن سلطان دلها

شمارهٔ ۱۳: زهی وصف لبت ذکر زبانها

شمارهٔ ۱۴: بهر شکار آمد برون کژ کرده ابر و ناز را

شمارهٔ ۱۵: جانم از آرام رفت، آرام جان من کجا

شمارهٔ ۱۶: بشکفت گلها در چمن، ای گلستان من بیا

شمارهٔ ۱۷: وقت گل است نوش کن باده چون گلاب را

شمارهٔ ۱۸: شکل دل بردن که تو داری نباشد دلبری را

شمارهٔ ۱۹: گر چه از ما واگسستی صحبت دیرینه را

شمارهٔ ۲۰: تا نظر سوی دو چشم تست یاران ترا

شمارهٔ ۲۱: این چه روزست اینکه یار از در درآمد مر مرا

شمارهٔ ۲۲: گنج عشق تو نهان شد در دل ویران ما

شمارهٔ ۲۳: در خم گیسوی کافر کیش داری تارها

شمارهٔ ۲۴: گم شدم در سر آن کوی، مجویید مرا

شمارهٔ ۲۵: ای شده ماه نما دیده بدخوی مرا

شمارهٔ ۲۶: وه که سوز درونم خبری نیست ترا

شمارهٔ ۲۷: خبرت هست که از خویش خبر نیست مرا

شمارهٔ ۲۸: قدری بخند و از رخ قمری نمای ما را

شمارهٔ ۲۹: هر که زیر پیرهن بیند مرا

شمارهٔ ۳۰: ای جهانی بنده چون من مر ترا

شمارهٔ ۳۱: باغم عشق تو می سازیم ما

شمارهٔ ۳۲: شاخ نرگس را ببرد اینک صبا

شمارهٔ ۳۳: وه که اگر روی تو در نظر آید مرا

شمارهٔ ۳۴: ای به بدی کرده باز چشم بدآموز را

شمارهٔ ۳۵: طاقت دوری نماند عاشق دلتنگ را

شمارهٔ ۳۶: ای رخ زیبای تو آینه سینه ها

شمارهٔ ۳۷: آن شه به سوی میدان خوش می رود سوارا

شمارهٔ ۳۸: نوشین لبی که لعلش نو کرد جام جم را

شمارهٔ ۳۹: گفتی ز دل برون کن غمهای بیکران را

شمارهٔ ۴۰: دیدم بسی زمانه مردآزمای را

شمارهٔ ۴۱: جان بر لب است عاشق بخت آزمای را

شمارهٔ ۴۲: هنگام آشتی ست بت خشمناک را

شمارهٔ ۴۳: آنکو شناخت گردش خورشید و ماه را

شمارهٔ ۴۴: باز آرزوی آن بت چین می کند مرا

شمارهٔ ۴۵: ز دور نیست میسر نظر به روی تو ما را

شمارهٔ ۴۶: زمانه حله نو بست روی صحرا را

شمارهٔ ۴۷: زهی بریخته بر لاله مشک سارا را

شمارهٔ ۴۸: شفاعت آمدم، ای دوست، دیده خود را

شمارهٔ ۴۹: بهار پرده برانداخت روی نیکو را

شمارهٔ ۵۰: شناخت آنکه غم و محنت جدایی را