قصیده شماره ۱ - در مدح شیخ حمیدالدین احمد واعظ: ای صبا جلوه ده گلستان را
ب
قصیده شماره ۲ - در مدح شیخ بهاء الدین زکریا ملتانی: لاح صباح الوصال در شموس القراب
د
قصیده شماره ۳ - در مدح شیخ عزیزالدین محمد الحاجی: اگر وقت سحر بادی ز کوی یار در جنبد
قصیده شماره ۴ - فی مدح شیخ صدرالدین: دل تو را دوستتر ز جان دارد
قصیده شماره ۵ - ایضاله: طرب، ای دل، که نوبهار آمد
قصیده شماره ۶ - در نعت رسول اکرم (ص): عاشقان چون بر در دل حلقهٔ سودا زنند
قصیده شماره ۷ - در مدح بهاء الدین زکریای ملتانی: روشنان آینهٔ دل چو مصفا بینند
قصیده شماره ۸ - ایضاله: یا نسیم خوش بهار وزید
قصیده شماره ۹ - ایضاله: یا رب، این بوی خوش ز گلستان آید
ر
قصیده شماره ۱۰ - ایضاله: فرستاد دریای فضل و هنر
قصیده شماره ۱۱ - ایضاله: طاب روح النسیم بالاسحار
قصیده شماره ۱۲ - در نعت رسول اکرم (ص): راه باریک است و شب تاریک و مرکب لنگ و پیر
ل
قصیده شماره ۱۳ - ایضاله: حبذا صفهٔ سرای کمال
قصیده شماره ۱۴ - وصف کعبهٔ معظم: حبذا صفهٔ بهشت مثال
م
قصیده شماره ۱۵ - ایضاله: دوش مانا شنید فریادم
قصیده شماره ۱۶ - در نعت رسول اکرم (ص): شهبازم و شکار جهان نیست در خورم
قصیده شماره ۱۷ - در مدح شیخ بهاء الدین زکریا ملتانی: می بیاور ساقیا، تا خویشتن را کم زنیم
ن
قصیده شماره ۱۸ - ایضاله: هنوز باغ جهان را نبود نام و نشان
و
قصیده شماره ۱۹ - ایضاله: قبلهٔ روی صوفیان بارگه صفای او
ه
قصیده شماره ۲۰ - ایضاله: ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته
قصیده شماره ۲۱ - در توحید: ای جلالت فرش عزت جاودان انداخته
قصیده شماره ۲۲ - ایضاله: منم ز عشق سر از عرش برتر آورده
قصیده شماره ۲۳ - ایضاله: ای رخت مجمع جمال شده
ی
قصیده شماره ۲۴ - در مدح شیخ حمیدالدین: که برد از من بیدل بر جانان خبری
قصیده شماره ۲۵ - ایضاله: دلا در بزم عشق یار، هان، تا جان برافشانی
قصیده شماره ۲۶ - ایضاله: ای باد برو، اگر توانی
گاهی گمــان نمـی کنـی و مـی شـود